Dag 7: Zondag rustdag

Of het eenmalig is op zondag of dat de volgende rustdag al eerder komt, ik weet het niet, maar deze dag had ik denk ik wel ff nodig.

Wakker worden

Gewoon rustig aan wakker worden en weten dat je niks moet vandaag. Ik heb de mazzel dat het pas 8u is al de zon mij echt wakker maakt. Geen zorgen om dat ik dan wel laat weg ben, of iets dergelijks. Ik kom overeind en maak koffie. Het brood van gister is nog niet op, dus dat kan prima voor het ontbijt. Ik zit heerlijk op mijn stoeltje in het zonnetje en strek rustig mijn benen; ze hoeven vandaag niet te fietsen. Mooi eens tijd om mijn ereader erbij te pakken en dan eindelijk vandaag deel 4 van de Millennium serie uit te lezen. Rond 11u weet ik dat ik zou moeten stoppen, maar het weer helpt het me herinneren als een soort alarmklok. Er vallen wat druppels en voor het eerst deze vakantie pak ik mijn regenjas om naar de bakker te lopen. Door de zon van deze morgen zijn mijn uitgespoelde fietskleren van gister toch weer mooi droog. Iets waar ik even bang voor was dat dat niet zou lukken. Iets met timing en andere beslissingen moeten nemen, komt me bekend voor en moet ik dus aanpassen.

Rondje wandelen

Met mijn rugzakje op loop ik via het toiletgebouw (even mijn powerbank ergens verborgen opladen) richting het centrum. Stokbrood en een Tarte au Citron bij de boulangerie en via de Intermarche voor een paar bananen, eiwit drankje en Nutella, weer retour naar de camping. Onderweg kom ik nog een mooi standbeeld tegen, ik denk van een schilder uit dit gebied. Hij staat in een parkje en kan mooi in de verte kijken. Vlak voor de camping ligt een best grote begraafplaats en het viel me op de heenweg al op dat er veel bezoekers liepen. Kennelijk is op zondag het uitgelezen moment om na een dienst even bij de dierbaren die er niet meer zijn langs te gaan. Ik loop er toch even op en het valt me op dat het er gekleurd bij ligt. Er zijn veel bloemen en de graven zijn vaak met grote stenen afgedekt. Het is er netjes en schoon. 4 graven herinneren aan gesneuvelden in de 1e wereldoorlog. Een van die vier is onbekend. Op een van de andere graven staat al wel een naam en een geboortejaar. Iemand weet dus al zijn laatste rustplaats maar die plaats wacht nog op zijn rust. Er staan twee grafhuizen op deze begraafplaats. Eén is van binnen geheel vervallen, de ander behangen met stenen met teksten voor de overledenen en data van hun heengaan. Het zonnetje maakt het allemaal heel vriendelijk en het voelt er vredig.

Middagrust

Terug bij mijn tent kan ik nog lekker buiten mijn taartje opeten en een stukje lezen. Daarna begint het wat steviger te spetteren en kruip ik de tent in om mijn boek uit te lezen. Dat lukt en tegen 14u eet ik mijn lunch met lekker stokbrood (ik had vanmorgen mijn vezels in het bruine brood al gehad) en een eitje dat ik gisteravond al gekookt had. Als ik daarna begin aan mijn nieuwe boek merk ik dat ik zomaar in slaap zou kunnen vallen. De regen ruist zachtjes op mijn tent en ik weet inmiddels dat hij helemaal waterdicht is. Ik leg mijn boek weg en pak lekker even een uurtje slaap. Het is niet voor niets rustdag!

Out for dinner

Omdat ik vanmorgen voor 12u mijn boodschappen al gedaan moest hebben, vond ik dat ik vanavond wel eens in het dorp en hapje kon gaan eten. Helemaal alleen zal dat wel wat raar zijn, maar I don’t care (too much). Ik hou wel de Franse tijden een klein beetje aan en vertrek dus pas tegen 20u richting het dorp. Er zijn een paar opties, maar er is er maar 1 die me aantrekt. Een klein beetje chique lijkt het, maar zeer betaalbaar: Les clos des 3 tonneaux. Ik krijg een plekje en als ik weet wat ik wil eten staat dat binnen 10 minuten op tafel, en het smaakt voortreffelijk! De keus is buiten de kaart om gevallen op de Poitrine du porc caramélisée. Dat is dus (met dank aan Google translate) gecarameliseerd buikspek. Met friet. Maar kennelijk bestel je de groente hier los, nouja, morgen maar weer groente. Naast dit heerlijke stuk vlees een bier uit een nabijgelegen abdij. Dat wordt morgen weer fietsen 🙂 Zeker als ik besluit toch nog een dessert te nemen. Overal verkopen ze hier fraise du Samer, dus ik kies voor de tarte au fraise. En ja, twee taartjes op één dag. Wederom zeer smaakvol en tevreden en gevuld loop ik richting mijn tent. Het is wat mistig geworden en ik besluit al wat spulletjes klaar te maken voor vertrek. Even mijn blog schrijven en dan is mijn rustdag alweer voorbij gevlogen. Morgen weer op de fiets, en als ik nog even check wat mee te wachten staat, word ik herinnerd aan 800 meter klimmen, precies na Samer. Nouja, heb ik dat maar vast even gehad. Tot morgen!