Dag 11: Weer wat zon

Het is half 8 als ik wakker word. Gewekt door de zon kijk ik even buiten mijn tent hoe het er uit ziet: er hangt een dikke nevel maar recht naar boven is het blauw. Dat begint in ieder geval goed. Ik check even mijn kleding in het washok en die is zowaar droog! Dan neem ik mijn tent af en ga boodschappen doen. Net te vroeg want de supermarkt gaat pas 10 minuten later open, om half 9. Ik doe gezond en neem eens geen stokbrood maar een pain cereal.

Daar is de zon!

Jazeker, de zon is terug. Hij zorgt er in ieder geval voor dat mijn tent helemaal droog mee gaat en even na 10u stap ik op de fiets. Net het dorp uit doemt een lang viaduct op, de A28 gaat hier over het dal van de Risle, die ik kort daarna ook oversteek, maar dan een gewoon bruggetje. Ik rij weer eens met korte mouwen. Het is een route die langzaam omhoog loopt en aan het einde weer een beetje naar beneden. Die gaat lekker! De weg is goed te vinden en in Brigny rij ik een Voie Verte op. Dit is een groen pad, alleen voor voetgangers, fietsers en skaters. In dit geval is het ook letterlijk een groen pad. Het asfalt ligt in een bos en 99% in de schaduw. Ook de weg is groen, net niet glad, maar mijn benen worden mooi wel vies! Het is er ook fris, dus het jasje gaat weer aan. Onderweg 1 mooi uitzicht op een kerk. Aan het einde van het pad zit ik al op bijna 40 kilometer, tijd voor een cappuccino.

Groen, groen, groen

Het is veel bos vandaag. Ook het tweede stuk na de 40 kilometer gaat veel door bos en hier en daar een dorpje. Het is rustig op de weg en het is inderdaad goed te doen. Uiteindelijk stop ik nog even in St. Évroult-Notre-Damr-du-Bois (je zou er maar wonen…) voor een banaan er wat kouds te drinken. Aan de overkant een mooie kerk en vlak daarbij een ruïne van een 12e eeuwse abdij. De donkere lucht in de achtergrond beloofd niet veel goeds.. Als ik verderop linksaf weer een bos in rij begint het te regenen. Wel mijn regenjas weer aan, maar meer heb ik niet nodig. Het is maar een korte bui en even verderop schijnt de zon al weer. Vandaag veel dieren gezien. Grote roofvogels, konijntjes die de berm in hupsen en een hert door de velden springend.

Had ik het bos al genoemd?

Sommige afdalingen zijn stijl en best lang. Het tempo zit er goed in. Mijn teller heeft een maximum van 57 gemeten. Er is nog een stuk bos! Weer zo’n lange rechte weg, maar nu met heuvels. Een stuk verder draai ik een parallelweg van wederom de A28 op. Een beetje een saai stuk met wind tegen. Het zijn de laatste 13km naar Sées. Uiteindelijk zie ik de torens van de kathedraal boven het maaiveld uit komen. Ik nader dus mijn eindpunt, de camping. Maar eerst nog even deze parel van de gotische architectuur in Normandië uit de 13e en 14e eeuw (ik citeer mijn gidsje), met twee torens van 70 meter, beter op de foto zetten, ik ga niet meer terug namelijk.. Het is even schrikken, ik moet voor 1 nacht 5 euro afrekenen. Tot nu toe de goedkoopste camping. Ik mag zelf een plek uitzoeken en voor het weer een keer gaat regenen staat mijn tentje weer. Er staan hier alle nationaliteiten. Engelsen, Duitsers, Fransen, maar ook Nederlanders. Die spreek ik even en we krijgen door dat er veel mensen op pad zijn naar Le Mans, daar is dit weekend de 24 uurs race.

En morgen?

Mijn teller gaat morgen naar de 1000 kilometer, maar ik ga niet naar Le Mans. Veel klimmen ook, naar het hoogste punt van de route en de 0 meridiaan. Ik zit dan dus recht onder Greenwich. Beetje afstand daar op aangepast, planning is 75km. Maar dat is dus morgen. Vandaag was het ruim 95 maar helaas is endomondo uitgevallen en dat heb ik niet door gehad.. Dus na 72 moet je maar gokken hoe ik gereden ben. De supermarkt zit dichtbij, ik haal een pak melk, een wortelsalade en een banaan. Vanavond staat er pizza op de planning. Die zit, net als de supermarkt en de bakker, direct naast de camping. De pizza Normande smaakt heerlijk, net als het ijskoude pilsje. Bij de camping is een plekje om overdekt te zitten en daar is ook wifi. Dus even mijn blog bijwerken en wat dingen lezen. Zometeen lekker slapen, kijken wat het o.a. het weer morgen doet!

Tijdens het maken van mijn blog ben ik niet in mijn tent en gaat het gieten als een gek.. Ik hoop maar dat alles nu ook nog droog is… Maar ja hoor, als het opklaart kan ik er weer droog in. De lucht kleurt rood en de rust keert terug. 

Oh, voor de mensen die het willen weten: mijn knie is er mee gestopt, nouja met het zeuren dan. De enige pijn die ik nu nog voel zijn de spieren in mijn billen, maar dat komt gewoon omdat ze hard moeten werken en daar is niks mis mee!